Test AUDIOLAB 6000A MKII - Wzmacniacze stereo

Audiolab 6000A MkII - obudowa i obsługa

Obudowa wzmacniacza pozostała właściwie niezmieniona. Niska sylwetka ani trochę się nie zestarzała, również dlatego, że już w pierwszej wersji zainstalowano nowoczesne rozwiązania.

Wciąż dobre wrażenie robi niebieski wyświetlacz z matrycą typu OLED, czytelną i przyjemną. Wskazuje przede wszystkim wybrane wejście oraz ustaloną głośność.

Do obsługi takich podstawowych funkcji służą dwa pokrętła, podczas gdy trzecie jest specyficzne dla Audiolaba – to przełącznik trybów pracy, pozwalający opuścić podstawową konfigurację zintegrowaną, uruchamiając wejście na końcówki mocy lub kierując wszystkie sygnały do wyjścia z przedwzmacniacza.

Audiolab 6000A MkII - złącza

Audiolab 6000A MkII ma wyjście słuchawkowe (6,3 mm), podłączone do niezależnego układu wzmacniającego. Wiąże się to z bardzo niską (co jest korzystne) impedancją wyjściową – 2,4 Ω.

Są trzy wejścia liniowe i jedno gramofonowe (z obsługą wkładek MM), a także dodatkowe gniazda RCA związane ze wspomnianymi trybami pracy – wyjście z przedwzmacniacza oraz wejście na końcówki mocy. Z tych wyjścia można także skorzystać podłączając subwoofer (lub subwoofery), chociaż filtrowaniem musi się zająć sam subwoofer.

Czytaj rówież: Jak dzielimy wzmacniacze ze względu na technikę wzmacniania sygnałów?

Już pierwsza wersja 6000A pozwalała uruchomić rozbudowany system, teraz liczba gniazd jeszcze się zwiększyła

HDMI z ARC to modny i rzeczywiście najlepszy sposób połączenia wzmacniacza z telewizorem.

Moduł Bluetooth został udoskonalony systemem kodowania aptX HD.

Audiolab 6000A MkII - sekcja cyfrowa

W sekcji cyfrowej 6000A MkII rozszerzył paletę (już wcześniej były wejścia optyczne i współosiowe, po dwa gniazda w każdym standardzie) o złącze HDMI (z kanałem zwrotnym ARC, mimo że nie jest to napisane obok gniazda). Obok widać USB, ale nie jest to USB-DAC, lecz wyłącznie gniazdo serwisowe.

Audiolab 6000A MkII obsługuje Bluetooth, teraz ze znakomitym zestawem systemów kodujących, na czele z aptX HD. Wyjścia głośnikowe są pojedyncze, porządne i wygodne.

Menu zawiera kilka sekcji. Najciekawsze ustawienia dotyczą sygnałów cyfrowych i związanego z nimi filtrowania w ramach standardu PCM. Jest pięć opcji, instrukcja obsługi zawiera skrótowe opisy brzmienia każdego z nich.

Czytaj również: Co lepsze - wzmacniacz zintegrowany czy dzielony?

Wyświetlacz z matrycą OLED był obecny już w pierwszym 6000A, nadal jest nowoczesny i funkcjonalny.

Dwa filtry optymalizują charakterystykę impulsową, różniąc się charakterystykami częstotliwościowymi (szybkie i wolne opadanie). Podobne charakterystyki częstotliwościowe dotyczą też kolejnych dwóch, ale bez optymalizacji impulsu. Audiolab nazywa piąty tryb hybrydowym.

Audiolab 6000A MkII - układ elektroniczny

Chociaż ogólne rozplanowanie układów się nie zmieniło (względem pierwszej wersji wzmacniacza), widać też pewne różnice. Pozostawiono zasadniczą konfigurację końcówek mocy – na dwóch radiatorach, niezależnych dla każdego kanału. Podobnie wygląda także sekcja zasilająca (chociaż producent informuje, że transformator toroidalny i cztery kondensatory filtrujące są inne).

Najwięcej zmian zaszło w torze cyfrowym, w którym wysłużony (choć nadal popularny) przetwornik ESS Technology ES9018 ustąpił miejsca nowocześniejszemu ES9038Q2M.

To jeden z najnowszych i najlepszych "gotowych" przetworników DAC, który poradzi sobie z sygnałami PCM 32 bit/768 kHz oraz DSD512. W praktyce jednak radzić sobie nie będzie, bo 6000A MkII nie ma odpowiednich gniazd, by takie sygnały podać (dostępne wejścia przyjmą maksymalnie PCM 24 bit/192 kHz).

Na opakowaniu wzmacniacza Audiolab umieścił logo DSD, ale chyba z rozpędu, bowiem (przynajmniej tak wynika ze specyfi kacji) integra nie obsługuje tego typu sygnałów. Nie oznacza to bynajmniej braku korzyści z nowego przetwornika C/A. Układ odwdzięczy się wysoką dynamiką (128 dB) i brzmieniem.

Czytaj również: Jakie są i czym się różnią klasy pracy wzmacniacza?

Charakterystyczne dla wzmacniaczy Audiolaba pokrętło Mode rozdziela sekcję przedwzmacniacza i końcówek mocy.

Audiolab 6000A MkII - odsłuch

Mam pewne podejrzenia co do różnic brzmienia między MkI a MkII, jednak aby przestawić rzetelne obserwacje na ten temat, należałoby przeprowadzić bezpośrednie porównania. Takich nie było, więc nie będę polegał na pamięci, która w takich sprawach płata figle, bo na pewno nie mówimy o różnicach poważnych.

Można jednak bezpiecznie porównywać wyniki pomiarów, chociaż tutaj też nie należy wyciągać ostatecznych wniosków co do jakości, a tym bardziej charakteru brzmienia. Zresztą od początku celem tego testu nie jest odpowiedź na pytanie, czy MkII jest lepszy od MkI, ale jak się ma do obecnych na rynku konkurentów.

I w takiej konfrontacji mogę potwierdzić, że Audiolab… jest Audiolabem, ze zrównoważonym, jednocześnie dokładnym i plastycznym, przyjemnym, eleganckim brzmieniem. W takim stylu gra też Emotiva TA10, nawet bardziej neutralna i dynamiczna, za to w 6000A MkII pojawia się więcej ciepła i melodyjności, ale nie prowadzi to do budowania specjalnego nastroju. Pozostajemy po stronie uniwersalności i "normalności".

Czytaj również: Czy lepiej podłączyć monobloki (wzmacniacze mocy) krótkim kablem głośnikowym i długim interkonektem, czy na odwrót?

Jedna duża i kilka dodatkowych płytek, architektura czysta i przejrzysta, podobnie jak brzmienie.

Modyfikacje drugiej generacji wzmacniacza skupiają się głównie w sekcji cyfrowej, zainstalowano nowocześniejszy przetwornik C/A – ES9038Q2M.

Dźwięk jest czysty, raczej gładki niż szorstki, jednak nie brakuje mu wyrazistości i szczegółów. Gitarowe przestery mają dostateczną, ale nieprzesadzoną zadziorność, wszystko jest podane w sposób "strawny", komunikatywny, czasami bliski, ale nieagresywny.

Barwa jest lekko pastelowa, o ile jednak średnica jest miękka i delikatna, o tyle bas jest zwarty, "trzeźwy", świetnie zaznacza rytm, ale nie narzuca się, tylko zręcznie dopełnia. Wysokie tony są przejrzyste, zróżnicowane, dają dużo "powietrza", bez przesadnego blasku w niższym podzakresie.

Audiolab 6000A MkII uprzejmie traktuje słabsze nagrania, nie jest zbyt dociekliwy i strofujący. Wejście gramofonowe jest przyzwoite, nie zamula, chociaż zaokrągla wysokie tony, bas pozostaje zwinny, a średnica subtelna. Audiolab gra na tyle żywo, na ile pozwala mu jakby zasada wyższego rzędu – byle nie nerwowo.

Czytaj również: Jakie są podstawowe typy wzmacniaczy cyfrowych?

Końcówki mocy zajmują dwa niezależne radiatory, w każdym kanale pracuje para tranzystorów wyjściowych.

Choć oficjalnie też ulepszony, zasilacz ma bardzo podobną konstrukcję jak w pierwszym 6000A.

Na tropie zmian

Wyławianie różnic pomiędzy modelem pierwszej a drugiej generacji to zadanie dla audiolabologów. Fronty wzmacniaczy wyglądają identycznie, producent nie pokusił się nawet o zmianę oznaczeń czy naniesienie drobnej grafiki z indeksem 2. Wskazówką udoskonaleń w modelu MkII jest jednak ważny element na tylnej ściance – gniazdo HDMI (w pierwszej wersji go nie było). A może coś istotnego wydarzyło się w samej elektronice?

Na stronie producenta czytamy: "…w 6000A MkII zastosowano ulepszony transformator… zwiększono napięcie na jego wyjściu…". Moc wyjściowa nie uległa zmianie – to nadal 50 W przy 8 Ω i 75 W przy 4 Ω. Nie przekreśla to jednak deklarowanych usprawnień i poprawy parametrów.

Trudno podważyć postęp, jaki dokonał się w sekcji cyfrowej modelu MkII, tutaj Audiolab przedstawia najwięcej konkretów. Nowa integra otrzymała wyższej klasy przetwornik C/A (ESS 9038Q2M zamiast ESS 9018) oraz udoskonalony moduł Bluetooth, który teraz, oprócz całkiem przecież niezłego aptX, obsługuje także kodowanie aptX HD.

Pilot obsługuje wszystkie funkcje wzmacniacza, włącznie z sekcją Bluetooth, a także firmowy odtwarzacz płyt (transport) CDT.