Test GOLDENOTE Phono 2 - Przedwzmacniacze gramofonowe

Z zewnątrz Goldenote Phono 2 wygląda jak wyrośnięty na drożdżach Questar firmy Heed Audio - głębokość jest podobna, ale wysokość i szerokość - o połowę większe. Także tutaj front wykonano z czarnego akrylu - naklejono na nim logo firmy oraz nazwę modelu.

Goldenote Phono 2 jest przedwzmacniaczem MM/MC, ale korekcję wybieramy małymi zworami wewnątrz. Fabrycznie urządzenie przygotowane jest do obciążenia 470 omów.

Goldenote Phono 2 - przyłącza

Z tyłu widać dwie pary szeroko rozstawionych gniazd RCA (wejście i wyjście), a pomiędzy nimi zacisk uziemienia. Nieco z boku znajduje się mechaniczny wyłącznik sieciowy, wykręcany bezpiecznik i gniazdo sieciowe IEC.

Pomiędzy sekcją sygnałową i zasilającą widać jeszcze jedno gniazdo - zakręcany DIN z czterema pinami, służący do podłączenia opcjonalnego, zewnętrznego zasilacza PSU.

Goldenote Phono 2 - układ elektroniczny

Przeważającą część wnętrza Goldenote Phono 2 zajmuje zasilacz. Patent Inductive-Phono polega na zastosowaniu klasycznego zasilacza typu Pi z dławikiem pomiędzy dwoma pojemnościami.

Tak naprawdę dławiki są dwa i tworzą osobne zasilacze dla lewego i prawego kanału, korzystające ze wspólnego, przykręconego do przedniej ścianki transformatora toroidalnego Talema.

Pozostała część zasilacza, tj. scalone stabilizatory napięcia, znalazły się na płytce z układem wzmacniającym. Ten oparto na czterech układach scalonych (po dwa na kanał) OP37G Analog Devices.

Odsłuch

Włoski przedwzmacniacz Goldenote Phono 2 wymaga chwili uwagi przy instalacji. Chodzi o odpowiednie ułożenie kabli zasilających oraz interkonektów, aby usunąć lub przynajmniej zminimalizować przydźwięk. Myślę, że nie do końca sprawdza się ich bardzo bliskie położenie na tylnej ściance. Dla wielu użytkowników może to być frustrujące.

Kiedy już się to uda, otrzymamy dźwięk, który może zadowolić zarówno zwolenników "analogu" - z jego domniemaną miękkością i ociepleniem, jak i "cyfry" - z jej przecenianą czystością. Nasycony "dolny środek" gwarantuje pełne brzmienie głosów, mimo to nie są one (zbyt) bliskie, zachowują klarowność i artykulację.