Ewa Demarczyk (1941–2020) była nazywana "Czarnym Aniołem polskiej piosenki", a jej ekspresyjne, charyzmatyczne interpcje pozostają niedoścignionym wzorem dla tych, którzy sięgają po poezję polskich autorów.
Doskonałym uzupełnieniem jej wokalistyki były oszczędne aranżacje kompozycji Zygmunta Koniecznego, które znalazły się na debiutanckim albumie "Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego", wydanym w 1967 r.
Śpiewać zaczęła w 1961 r. w studenckim kabarecie, rok później rozpoczęła występy w kabarecie Piwnica pod Baranami. Występami na festiwalu w Opolu podbijała serca publiczności i jurorów zdobywając liczne nagrody.
Ewa Demarczyk wszędzie gromadziła tłumy zasłuchanych, wzruszonych jej interpretacjami fanów. Potrafiła słowami malować obraz "Garbusa" z poezji Bolesława Leśmiana, wirować z "Karuzelą z madonnami" do wiersza Mirona Białoszewskiego, tańczyć zapamiętale "Grande valse brillante" Juliana Tuwima, zadumać się z tęsknoty za kochankiem w wyciskającym łzy "Tomaszowie" Tuwima czy "Pocałunkach" Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, oddać dramat młodych powstańców w "Wierszach Baczyńskiego".
Dodatkowe nagrania są późniejszymi wersjami jej trzech piosenek, w tym "Karuzeli z madonnami". Ten muzyczny pomnik wielkiej pieśniarki wieńczy liryczny "Taki pejzaż" do wiersza Andrzeja Schmidta.
Polskie Nagrania/Warner
