Brzmienie saksofonów McMurraya przypomina nieżyjącego już Clarence`a Clemonsa, zaś styl wykonawczy artysty, kształtowany w muzycznym tyglu Detroit, bywał nierzadko określany jako smooth jazz. Jednakże żarliwy ton jego saksofonów nie jest wcale ugładzony, a wytrawne i dynamiczne frazy to post-bop ocierający się momentami o free.
Dave McMurray na "Music Is Life" przedstawił tuzin utworów, wśród których ponad połowa to kompozycje własne. Materiał ten siłą rzeczy został zdominowany grą lidera, gdyż dzielnie sekundują mu w nagraniach jedynie basista Ibrahim Jones i perkusista Jeff Canady lub Ron Otis. Niekiedy faktura utworów bywa wzbogacana użyciem preparacji, klawiatur czy klarnetu basowego, a w kompozycji "Paris Rain" - dodatkiem pikantnej sekcji smyczkowej. Te wzbogacone aranżacyjnie utwory wypadają ciekawiej niż dość surowa materia serwowana przez samo trio. W pełnej energii grze McMurraya znajduje odbicie aura towarzysząca złotej erze rhythm`n`bluesa z Detroit.
Blue Note/Universal
