Nagrywa dość rzadko, bo jej pierwszy album autorski "Nha Vida" ukazał się w 1996 r., a aktualny jest z kolei szóstym. W swych piosenkach Lura stara się podtrzymać tradycje muzyczne z WZP, lecz jej piosenki są odrobinę mniej kołyszące i mniej rozmarzone niż tamtejszych twórców, jak choćby niezapomnianej Cesarii Evory, z którą Lura kiedyś występowała.
Piosenkom Lury jest znacznie bliżej do brzmień brazylijskich, zachodnio-afrykańskich i popowych. W "Mantenha Cudado" można doszukać się nawet wpływów flamenco. Najbliższa aury z WZP jest piosenka "Ambienti Mas Seletu". Lura śpiewa naturalnym, dość niskim, ale miłym głosem.
W swym narracyjnym stylu jest daleka od wpuszczania się w ekwilibrystyki wokalne. Akompaniuje jej sprawny zespół instrumentalny. W dwóch utworach biorą udział takie gwiazdy, jak brazylijski perkusjonalista Nana Vascocelos (w refleksyjnej balladzie tytułowej) oraz kameruński basista-multiinstrumentalista-wokalista Richard Bona w finezyjnie zaśpiewanej w duecie bossa-novie "Barco di Papel".
MAGIC/UNIVERSAL
