Wydanie stanowi kolekcję trzech albumów "Piano Improvisations Vol. 1 & 2" oraz "Children’s Songs", które powstały odpowiednio w 1971 i 1983 r. Choć forma prezentacji wydaje się obecnie oczywista, 3-4 dekady temu, szczególnie po drugiej stronie oceanu, nie nagrywano takich projektów solo.
Pierwsze dwa albumy są bardziej zróżnicowane stylistycznie, gdyż artysta zahacza nie tylko o Bartokowską czy awangardową pianistykę, ale ujawnia również słabość do klimatów hiszpańskich. Tematy z "Vol. 1" i szczególnie urokliwe miniaturki na "Children’s Songs" są znane z późniejszych wykonań zespołowych, nieraz pod innymi tytułami. Niezwykle trudno odpowiedzieć sobie na pytanie, które wersje są powabniejsze. W formie fortepianowej wydają się być jakby prostsze i uboższe harmonicznie, lecz niebywały talent wykonawczy Chicka Corei pozwala tak rozkładać akcenty na klawiaturze, iż wydaje się, że oto mistrzyni sopranu śpiewa temat, a ktoś akompaniuje jej na perkusjonaliach. Lekko, skocznie i z fantazją - tak w skrócie można by określić styl, który stał się wtedy natychmiast rozpoznawalną wizytówką mistrza - estety. To początek działalności ECM, a zwraca uwagę niebywała dbałość o jakość nagrań; wydaje się momentami, że fortepian wprost tańczy.
ECM / Universal
