Bezprzewodowy Surround

Brytyjska firma o ugruntowanej w świecie renomie, zajmująca się produkcją głośników do zespołów HiFi stereo oraz dla kina domowego. Działa od roku 1966. Jest twórcą wielu cenionych na świecie innowacji technologicznych, takich na przykład jak membrana z kewlaru czy obudowa "matrix". Słynnym produktem B&W są kolumny Nautilus (wielkie wrażenie potęguje zapierająca dech w piersi cena - zobacz w dziale "Vanity Fair").

Cyfrowa porcja danych równoważna 8 bitom. W bajtach podaje się np. pojemność pamięci komputerowych, dysków twardych, odtwarzaczy przenośnych czy płyt.

Subiektywna cecha dźwięku, dzięki której odróżniamy brzmienie różnych instrumentów lub głosu. Jest uzależniona od ilości, rodzaju i natężenia tonów składowych. Barwa dźwięków o tym samym tonie różni się, jeśli różne są ich spektra harmoniczne. Barwa dźwięku zmienia się wraz z jego wysokością.

Spośród wielu znaczeń tego terminu (najniższy głos, niskie tony, dźwięki, częstotliwości) w odniesieniu do sprzętu audio oznacza on najniższy zakres częstotliwości akustycznych, którego górną granicę określa się na 160-200 Hz. Częstotliwości niższe (poniżej progu słyszalności) nazywane są infradźwiękami, a wyższe określa się mianem tonów średnich lub średnicy.

Zobacz: Obudowa bass reflex.

Logarytmiczna miara względna natężenia dźwięku, mocy, itp. 1 B = log Po/Pi gdzie Po - moc wyjściowa równa 10 Pi Pi - moc wejściowa Najczęściej stosuje się jednostkę dziesięciokrotnie mniejszą, t.j. decybel. Na przykład dźwięk o natężeniu 60 dB jest 106 razy większy od dźwięku na poziomie progu słyszalności.

Połączenie kolumn głośnikowych za pomocą wzmacniacza zintegrowanego i dodatkowej końcówki mocy. Wzmacniacz zintegrowany może zasilać sekcję wysokotonową, a dodatkowa końcówka mocy zasila sekcję średnioniskotonową bądź niskotonową. Dzięki takiemu połączeniu wzrasta dynamika systemu.

Połączenie wyjścia wzmacniacza (końcówki mocy) z kolumnami dwoma kablami dwużyłowymi (lub dwoma parami przewodów jednożyłowych), przy czym jeden kabel zasila głośnik niskotonowy, a drugi zasila sekcję średnią i wysokotonową. 

Najmniejsza jednostka informacji cyfrowej. Bit przybiera dwa stany, 0 lub 1, w technice audio używany jest najczęściej do określenia zdolności rozdzielczej konwerterów, np. 16bit, 24bit. Konwerter analogowo-cyfrowy zamienia sygnał analogowy w ciąg bitów, czyli zer i jedynek. Do określania pojemności pamięci używa się bajtów (1 bajt = 8 bitów), zaś prędkość transmisji określa się zwykle w bitach, np. 1,8 Mb/s. Przyjęto bit oznaczać małą literą b, a bajt dużą literą B, zatem 1 Mb to jeden megabit, a 1 MB to jeden megabajt.

Jedna z funkcji odtwarzaczy DVD. Pozwala zorientować się, jaki jest stopień kompresji danych w oglądanej scenie.

Metoda stosowana w celu eliminacji zakłóceń międzykanałowych w celu poprawy jakości dźwięku.

Sposób odczytu i przekazywania danych w formie strumienia bitów (bit za bitem).

W odtwarzaczach CD, najbardziej precyzyjna metoda konwersji cyfrowo-analogowej bit po bicie.

Konkurencyjny do HD DVD format zapisu optycznego. Ze względu na małą długość fali lasera niebieskiego (405 mm) osiąga się znacznie większą gęstość zapisu niż w zwykłych płytach DVD. Pojemność dwuwarstwowych płyt jednostronnych, oznaczanych skrótem BD (Blu-ray Disc)wynosi ok. 50 GB, co jest równoważne 2 godzinom programu HDTV (wysokiej rozdzielczości) lub 13 godzinom programu telewizyjnego standardowej rozdzielczości.