Śledzę karierę Much od samego początku i z przyjemnością stwierdzam, że zespół dojrzewa artystycznie i z płyty na płytę brzmi coraz lepiej. Debiutancki "Terroromans" był eksplozją energii, tanecznego transu i rock’n’rollowej bezczelności. "Notoryczni debiutanci" przyniosły bardziej wyważone, pełniejsze brzmienie, ale ucierpiały na tym same piosenki, które były zbyt przekombinowane.
Na trzeciej płycie Much panują idealne proporcje. Muzycy poznańskiej grupy otwarli się na eksperymenty, dbają o aranżacyjne smaczki, a przy tym nic nie stracili ze swojej zadziorności. Albumu "Chcęcicośpowiedzieć" doskonale słucha się w całości, w czym wielka zasługa producenta Marcina Borsa.
Inspiruje ich zarówno amerykański rock (The Strokes, Queens Of The Stone Age), jak i britpop (Blur, Suede, Franz Ferdinand). Znajdziemy tu surowe, niemal punkowe utwory ("Niemów"), ewidentne przeboje ("Robotyka", "Zamarzam"), mocne rockowe utwory ("Kurara"), niekonwencjonalne ballady ("Anisłowa"), zabawę elektroniką ("Wróżby") i brzmieniem instrumentów dętych ("Lu"). Prawdziwa rock’n’rollowa petarda w tych nierockowych czasach.
Universal
