Exille In Guyville

LIZ PHAIR
Exille In Guyville

Rock
Nasza ocena
Wykonanie:
Nagranie:
Liz Phair nie boi się używać wulgaryzmów, śpiewa o swoich doświadczeniach seksualnych, przeciwstawia się dominacji mężczyzn. Prezentuje przy tym atrakcyjne melodycznie, surowo brzmiące piosenki z pogranicza hałaśliwego rocka i folkowej ballady.

Na ułożonej przez dziennikarzy Rolling Stone`a i opublikowanej przeszło dekadę temu liście 200 najlepszych albumów, jakie kiedykolwiek powstały, znalazła się płyta Liz Phair "Exille In Guyville" z 1994 r. W Polsce to postać niemal anonimowa, a w Stanach to artystka ciesząca się wielką charyzmą.

O jej debiutanckim albumie pisano, że na nowo definiuje kobiecy rock, że to swoista replika na "Exile On Main Street", klasyczny album The Rolling Stones z 1971 r. Liz Phair nie boi się używać wulgaryzmów, śpiewa o swoich doświadczeniach seksualnych, przeciwstawia się dominacji mężczyzn. Prezentuje przy tym atrakcyjne melodycznie, surowo brzmiące piosenki z pogranicza hałaśliwego rocka i folkowej ballady.

Wznowienie dodatkowo zawiera cztery niepublikowane dotąd nagrania pochodzące z tej samej sesji.


ATO/KARTEL

Cezary Gumiński
Cezary Gumiński
Dziennikarz muzyczny i krytyk jazzowy, od 1997 r. współpracuje z magazynem AUDIO. Pisał o muzyce również na łamach magazynów "Jazz", "Jazz Forum", "Machina", "Muza" i "Jazz & Classics". Prowadził audycje i był gościem w PR Pr. 2, Kolor, Radiostacja, Radio Jazz. Był zagorzałym propagatorem kwadrofonii i do dziś słucha z czterech kolumn. Muzyka w jego domu rozbrzmiewa nieustannie, również ze szpulowego magnetofonu. Jest bardziej melomanem niż audiofilem. Najbardziej gustuje w fuzjach jazzu, rocka, etno i klasyki.
Zobacz artykuły autora
Gatunki muzyki
Podobne brzmienie
logo logo