Nowojorski Interpol gra najbardziej brytyjską muzykę, jaka kiedykolwiek powstała za oceanem. Często nazywa się ich Joy Division na współczesne czasy, bo naznaczona smutkiem muzyka zespołu silnie nawiązuje do zimnej fali lat 80. Swoje robi również głos wokalisty, przypominający posępny i zbolały śpiew Iana Curtisa.

Na trzecim albumie grupa nie zmienia swojego melancholijnego i dekadenckiego wizerunku, z tą różnicą, że brzmienie stało się bardziej rozbudowane, wręcz monumentalne. Oprócz gitar ważną rolę pełnią klawisze budujące napięcie, ubarwiające fakturę utworów. Stawiając na wysublimowaną produkcję Interpol zatracił jednak dar do układania pięknych, porażających smutkiem melodii. Takich utworów jak singlowy "Pioneer To The Falls", niestety, nie ma na płycie zbyt wiele.

CAPITOL/EMI