Opinie, że oto mamy do czynienia z nową Kate Bush są nieco przesadzone, ale jest coś intrygującego i niepowtarzalnego w twórczości amerykańskiej wokalistki Annie Clarke.

Po latach terminowania w Polyphonic Spree i u boku Sufjana Stevensa nagrała solowy album odwołujący się do melodyki piosenek Burta Bacharacha, filmowych tematów Johna Barry'ego czy beatlesowskiej psychodelii.

Nie jest to jednak kalka nagrań sprzed 40 lat, lecz twórcze przetworzenie tradycji. Emocjonalne, a zarazem pełne delikatności interpretacje Annie mogą oczarować każdego odpowiednio uwrażliwionego słuchacza. Wokalistka ma w sobie urok, wdzięk i ciepło starych mistrzów, którego brakuje dzisiejszym popowym gwiazdom.

BEGGARS BANQUET/SONIC