Be-Bop!


Be-Bop!

Jazz
Nasza ocena
Wykonanie:
Nagranie:

Pat Metheny nazwał go najlepszym gitarzystą, jakiego słyszał prawdopodobnie w całym swoim życiu. Taka rekomendacja otworzyła przed urodzonym we Włoszech Pasquale Grasso drzwi do wielkiej kariery tym szerzej, że nie stara się naśladować żadnego z wielkich żyjących gitarzystów, ani Pata, ani Johna Scofielda, ani Billa Frisella.

W 2015 r. wygrał konkurs im. Wesa Montgomery’ego w Nowym Jorku i tu osiadł na stałe. Grając solo w każdy poniedziałek w klubie Mezzrow, wypracował styl, który przyniósł mu uznanie i popularność. Stroniąc od eksperymentów, nawiązuje do klasycznego brzmienia.

Na swoich kolejnych płytach złożył hołd mistrzom jazzu grając kompozycje: Theloniousa Monka, Buda Powella, Charliego Parkera i Duke’a Ellingtona. Na nowej płycie sięgnął po standardy pionierów be-bopu, dokonując syntezy stylu swojego tria z kontrabasistą Arim Rolandem i perkusistą Keithem Bailem.

Album "Be-Bop" otwiera wirtuozowska interpretacja "A Night in Tunisia" Dizzy Gillespiego z serią popisowych improwizacji lidera i motywem z Kaprysu Nr 24 Paganiniego w finale.

Zawrotną szybkość muzycy osiągnęli w tytułowym temacie "Be-Bop", a zrelaksowany nastrój roztoczyli przed słuchaczami w balladzie Monka "Ruby, My Dear". W "I’m in a Mess" gościnnie zaśpiewała Samara Joy. Świetny jazz do słuchania dla przyjemności.


Masterworks/Sony Music

Marek Dusza
Marek Dusza
Dziennikarz muzyczny i krytyk jazzowy, z magazynem AUDIO współpracuje od początku jego istnienia, czyli blisko 30 lat. Publikuje również w "Rzeczpospolitej" i magazynie "Jazz Forum". Jest laureatem Grand Prix Jazz Melomani w kategorii Dziennikarz-Krytyk Roku 2012, sześciokrotnie do niej nominowanym. Jako jedyny polski dziennikarz relacjonował z Los Angeles ceremonię wręczenia nagrody Grammy Włodkowi Pawlikowi.
Zobacz artykuły autora
Gatunki muzyki
Podobne brzmienie
logo logo