George H. Heilmeier w latach 70. zajmował się praktycznym zastosowaniem zjawiska zaobserwowanego przez swojego współpracownika, który badał właściwości elektryczno-optyczne ciekłych kryształów. Richard Williams z RCA Corporation odkrył bowiem, że fragmenty materiału ciekłokrystalicznego zmieniają swój stan pod wpływem napięcia. W efekcie prac Heilmeier powstał wyświetlacz LCD oparty na dynamicznym trybie rozpraszania.
W 1968 roku RCA ogłosiło, że technologia LCD będzie wykorzystywana w m.in. zegarach.
