Amplituner sieciowy
Amplituner sieciowy (Network Receiver) to urządzenie, które składa się z kilku umieszczonych w jednej obudowie obwodów: wzmacniacza, odbiornika radiowego, przetwornika C/A, procesorów cyfrowych oraz układów komunikacji z siecią komputerową. Poszczególne modele amplitunerów różnią się między sobą zarówno liczbą kanałów, jak i funkcjonalnością.
Atrac
Metoda kompresji stratnej sygnału, najczęściej spotykana w formacie MiniDisc, źródłowe dane ulegają redukcji do przepływności 300kbps (co stanowi ok. 20% względem zapisu CD). Sygnał podany do zakodowania ma format 16bit/44.1kHz, a analizie podlegają fragmenty o długości 11.6ms. Z każdego z nich wyodrębniane są składniki słyszalne i niesłyszalne (selekcja przeprowadzana jest na podstawie algorytmu uwzględniającego właściwości słuchu oraz maskowania sygnału). Tylko te informacje, które koder uzna za słyszalne są zapisywane, reszta jest tracone w procesie kodowania.
AAC
Advanced Audio Coding - format plików dźwiękowych, poddanych kompresji stratnej, opracowany w 1997 roku przez grupę firm, w której znalazły się: Fraunhofer IIS, AT&T Bell Laboratories, Dolby, Sony Corporation oraz Nokia. W zamyśle tej grupy miał on zastąpić MP3, gwarantując wyższą jakość dźwięku przy porównywalnej przepływności lub tę samą jakość dźwięku przy przepływności niższej. Jako podstawowy kodek w swoich urządzeniach przyjęły go korporacje Apple i Sony, znajdziemy go więc w iPhone, iPod, iTunes, PlayStation 3, Playstation Portable.
ADD
Jedno z trzech oznaczeń (pozostałe to AAD i DDD) spotykanych na płytach CD. Informuje o sposobie realizacji poszczególnych etapów produkcji dysku, 1 - sposobie nagrania, 2- masteringu i 3- rejestracji danych na nośniku. Litera A (analog) odpowiada ścieżce analogowej, D (digital) cyfrowej. W przypadku AAD nagranie wykonano analogowo, mastering był analogowy, płyta jest (zawsze) cyfrowa. Skróty AAD, ADD, DDD nie mogą być traktowane jako wyznacznik jakości, która nie wynika wprost z zastosowanych urządzeń czy technologii obróbki sygnału.