Był pierwszym klarnecistą, który otrzymał prestiżową Léonie Sonning Music Prize. Większą część jego dyskografii zajmują albumy z muzyką współczesną, do wyjątków należy klasyka, jak Mozart: "Clarinet Concerto & Quintet", "Plays Mozart" czy "Schumann - Works for Clarinet & Piano". Wynika to również z tego, że klarnet został udoskonalony i doceniony dopiero w późniejszym okresie.
U Antonia Vivaldiego znajdziemy go tylko w pięciu kompozycjach. W późnym baroku częściej widywany był chalumeau, instrument bardziej przypominający flet prosty, bowiem nie miał wymiennego ustnika. Włoski clarinetto został udoskonalony dopiero przez Niemca Johanna Dennera na początku XVIII w.
Gdyby Antonio Vivaldi miał do dyspozycji klarnet, jaki znamy dziś, napisałby z pewnością więcej wymagających wirtuozerii koncertów. Dzieła transkrypcji podjął się Andreas Tarkmann, który uwspółcześnił utwory Vivaldiego. Martin Fröst i Concerto Köln zaprezentowali je z niezwykłą ekspresją i pasją. Klarnet nigdy wcześniej tak dobrze nie wtopił się w barokową estetykę.
Sony Classical
