Jean-Marie Leclair, sam będąc wirtuozem epoki baroku, stworzył francuską szkołę skrzypiec. Był też płodnym kompozytorem, pozostawił 13 opusów, w skład których wchodzi po sześć lub dwanaście koncertów. Leclair pobierał nauki w Turynie u G.B. Somisa, ucznia Corellego. Już w Paryżu w 1723 r. opublikował pierwszy zbiór sonat na skrzypce i basso continuo.
W 1734 r. Leclair zdobył uznanie na dworze Ludwika XV, który lubił słuchać jego gry. Dzielił czas na koncertowanie, pracę dydaktyczną i komponowanie. Przed nim tylko Jean-Fery Rebel cieszył się we Francji sławą skrzypka-wirtuoza.
Specjalizujący się w muzyce baroku włoski skrzypek Fabio Biondi i jego zespół Europa Galante sięgnęli po cztery koncerty z opusu siódmego. Powstały w 1737 r. jako koncerty na troje skrzypiec, altówkę i basso continuo, rozpisane na organy i wiolonczelę.
Chociaż Leclair wyraźnie inspirował się stylem włoskich koncertów barokowych Corellego i Vivaldiego, to miały oryginalny rys rytmiczny charakterystyczny dla muzyki francuskiej. W swej trzeciej części zawierały zwykle motyw tańca. Wirtuozerskie wykonanie Fabio Biondiego przenosi nas do Luwru, gdzie na dworze Ludwika XV rozbrzmiewała ta wyrafinowana, pełna ozdobników muzyka.
GLOSSA/CMD
