Najbardziej romantyczny typ utworów fortepianowych związanych z pieśnią solową kojarzy się z Felixem Mendelssohnem. On to bowiem stworzył wzorcowe "Pieśni bez słów" - "Lieder ohne Worte", czyli miniatury z typowym dla pieśni układem. A więc liryczna melodia i akompaniament, niekiedy zaopatrzone w rodzaj przygrywki i postludium. Zwraca uwagę śpiewność, podział melodii na strofy i nastrój improwizacji.
Mendelssohn kojarzy się także ze stylem brillant, na co wskazują tytuły niektórych utworów, na przykład "Rondo capriccioso". Innego typu utwory fortepianowe tego kompozytora, w których zachowane są idealne proporcje pomiędzy ornamentyką a przejrzystością formy klasycznej, to "Variations serieuses". Stąd też nazwano go "romantycznym klasykiem".
Znakomitym interpretatorem Mendelssohna okazał się 38-letni Sebastian Knauer - uczeń Philippe Entermonta, Christopha Eschenbacha, Andreasa Schiffa i Alexisa Weissenberga. Wielką sławę zyskał, występując przed Billem Clintonem w czasie jego wizyty w Berlinie w 2004 r. Knauer często grywa w duecie z Danielem Hope, a w jego repertuarze dominują utwory Beethovena, Mozarta, Haydna, Schuberta i Chopina. To bardzo sprawny i wrażliwy, choć mało znany u nas, pianista.
Barbara Tenderenda
BERLIN CLASSICS 2008 / EBLOK
