Paul Cornish ma zadatki na to, by zostać jednym z nowatorów fortepianu jazzowego. Jego styl opiera się na budowaniu przemyślanych fraz, zaś w mniejszym stopniu na popisach technicznych.
Estetycznym drogowskazem dla Cornisha byli tacy mistrzowie klawiatury, jak Jason Moran, Robert Glasper, a w szczególności nieodżałowana Geri Allen. Tej ostatniej Paul Cornish zadedykował wzruszające wspomnienie w postaci kompozycji "Queen Geri".
Choć stylistyka pianisty jest absolutnie nowoczesna, ma on jednak wyraźną słabość do tradycji i to nie tylko jazzowej. W otwierającym "You’re Exaggerating!" utworze DB Song", w "Star Is Born" oraz w zamykającym "Modus Operandi" zostały wyraźnie wplecione akcenty barokowej klasyki.
Zagrana solo ballada "Slow Song" ukazuje nam w pełni wrażliwość pianisty, którego życie wydaje się być pełne niebanalnych przemyśleń. Artysta, co mało typowe dla jazzmanów, potrafił narzucić sobie dyscyplinę wstawania i działania już o piątej rano, stąd może lekko senna kompozycja "5 AM". W utworze "Palindrome" ożywia grę tria gitarzysta Jeff Parker.
Blue Note/Universal
