Zbierał on charakterystyczne nagrania pod wodzą Charlie Parkera, dokonane w latach 1945–1953 w rozmaitych składach. Nawet bez specjalnego wprowadzenia w temat tych, którzy nie poznali wcześniej maniery wykonawczej tego ekspresyjnego saksofonisty altowego, uderza oszałamiająca technika gry i spontaniczność w budowaniu fraz improwizacji.
Pełne wulkanicznej energii sola następują po niezbyt melodyjnych, za to niezwykle krótkich kompozycjach, jak np. otwierający zbiór temat „Ko-Ko”. Tym sposobem na kanwie obłędnych rytmów przełamano dotychczas obowiązujące zasady trzymania się tonacji czy respektowania kreski taktowej.
Nie tylko Charlie Paker zwracał uwagę swą niekonwencjonalną grą i ostrym brzmieniem saksofonu, ale również sekundujący mu najczęściej trębacz Dizzy Gilespie. W ten sposób powiększał się krąg muzyków pragnących grać z Parkerem, a co najmniej podążać jego śladami. Tą nową konwencję gry nazwano be-bopem, a do czasu rozwinięcia skrzydeł przez Johna Coltrane’a, Parker był otaczany kultem najpierwszego saksofonisty jazzowego.
Craft Recordings
