W 1972 r. w legendarnego brytyjskiego trębacza Iana Carra (lidera słynnej formacji Nucleus) wstąpiły witalne siły twórcze i z pomocą producenta Jona Hisemana (lidera grupy Colosseum) nagrał wspaniały album, nieustępujący artyzmem debiutanckiej płycie "Elastic Rock" Nucleusa.
Ze starego składu pozostał jedynie stylowy saksofonista Brian Smith, a grupę zasilił młody wyraźnie zadziorny gitarzysta Alan Holdsworth. Muzycy wczuli się bezbłędnie w zróżnicowane fakturowo i rytmicznie kompozycje Iana Carra.
Również w tym projekcie można było wyczuć inspirujące wpływy jazz-rockowego stylu Milesa Davisa, ale frapujące pomysły lidera nie były nigdy kalką. Pełna romantyzmu i łagodności gra zespołu była typowa dla sceny angielskiej, a ogólniej europejskiej, w tamtych czasach.
Mocne wrażenie wywoływały partie improwizowane lidera oraz akrobatyczny popis solowy Dave’a Macrae na zmodulowanym fortepianie elektrycznym w kompozycji "Summer Rain". Natomiast Holdsworth błysnął żarem w utworach "Remadione" i "Hector’s House".
Mr. Bongo – Vertigo
