Cztery lata temu Benita na WSJD sprawił zaskakującą frajdę fanom występem swego kwintetu z udziałem japońskiej mistrzyni gry na koto. Obecnie Benita prezentuje nową formację: lider - kontrabas, preparacje elektroniczne; Matthieu Michel - flugelhorn; Jozef Dumoulin - fortepian Fendera modyfikowany elektronicznie; Philippe Garcia - perkusja, preparacje elektroniczne.
Gra tego kwartetu jest nadal wyraźnie inspirowana muzyką Wschodu. Benita i Garcia byli kiedyś członkami grupy Erika Truffaza i stylistyka gry aktualnego zespołu Michaela Benity stanowi pewne rozwinięcie koncepcji Truffaza, choć w formie bardziej subtelnej melancholijnej i przypominającej niektóre ECM-owskie nagrania z lat 70. I 80.
Z wyjątkiem zamykającego album "Looking at Sounds", solowego popisu na kontrabasie, pozostałe utwory stanowią przykład pięknie układającej się zbiorowej improwizacji o dość ażurowej strukturze. Mimo że na pierwszy plan wybija się narracja flugelhornu z silnym pogłosem, to wyczuwa się, iż flugelhorn prowadzi nieustający dialog z fortepianem i kontrabasem.
Większość melodyjnych tematów napisał Michael Benita. Zyskały one zręczne rozwinięcie: raz w postaci transowych splotów rytmiczno-melodycznych (jak w hipnotycznym temacie tytułowym), innym razem w postaci eterycznych ballad.
ECM/Universal
