Również racją jest, że dokonując analizy każdego z utworów, odnajdujemy pełne spektrum elementów wykorzystywanych wcześniej w jazzie i gatunkach pokrewnych. Bezapelacyjnie zaś nowy jest sposób ich wzajemnego ułożenia. Mający na swym koncie niekwestionowane osiągnięcia (udział w nagraniach nominowanych do Grammy) saksofonista znalazł bratnią duszę w producencie Meshell Ndegeocello (niekonwencjonalnej basistce).
Zespół Marcusa Stricklanda Twi-Life i Ndegeocello w swym eksperymentowaniu oddalili się od regularnego rytmicznego swingowania, a najsilniejszy związek z jazzem nadali partiom improwizowanym. Jest w tym pewna kontynuacja idei nurtu M-Base, lecz nie tak konsekwentna. Partie wokalne Jean Baylor, wykonane w rozwichrzonej konwencji współczesnego soul, nadają kilku utworom atmosfery pewnej lekkości i wygładzenia.
BLUE NOTE/UNIVERSAL
